GÖLGELERİN VE SİSİN BÜYÜDÜĞÜ TÜRKİYE...

Sokaklarda sessiz bir huzursuzluk dolaşıyor gibi hissediliyorsa; insanlar konuşmuyor, konuşamıyor, konuşmaya cesaret edemiyorsa…
Ama herkes biliyor.
Bir şeylerin çok kötü gittiğini herkes içinde hissediyor.

Demografi taşıyamayacağımız bir noktaya geldiyse, bunu herkes görüyor.
Güney sınırı üç ayrı koldan sıkışıyor ve Suriye, Irak ve İran hattından gelen kuşak nefesimizi kısıyor gibi görünüyorsa, geleceğimiz üzerindeki gölge daha da ağırlaşıyor demektir.
Batı Trakya’da sessiz bir kuşatma büyüyor gibiyse, Dedeağaç yığınağı kimsenin gözünden kaçmaz.
Ege’nin kıyısına ağır bir gölge oturmuşsa, herkes farkındadır… ama kimse yüksek sesle söyleyemiyordur.

Ama ne acıdır ki…
Dışarıdaki bu kuşatmadan bile daha tehlikeli olan içeride büyüyorsa, asıl mesele odur:
Bu milletin içine yıllardır işlenen kutuplaşma, ayrıştırma, koparma.
Doğudaki PKK–YPG hattından, Batı Trakya’daki silahlanmadan, yabancı üslerden bile daha büyük bir tehlike…
Milletin birbirinden kutuplaştırılması, ayrıştırılmasıdır…!

Bunu yapanların kim olduğu biliniyorsa, herkes aynı acının farkındadır.
Ve kimse ses çıkaramıyorsa; korkudan değil, acının büyüklüğünden… kırılmanın derinliğindendir.

Millet ile devlet arasındaki bağ zaman zaman yorgunluk işaretleri veriyorsa,
Kopmamış ama incelmiş bir tel gibi geriliyorsa bu hissiyat önemlidir.

Toplumsal ahlak günden güne çözülüyor gibiyse;
Aileler dağılıyor, gençler içten içe eriyor, umut tükeniyorsa…
Toplumun ruhu yoruluyordur.
Evlerin ışığında huzur değil; sessiz bir iç sıkıntısı yanıyorsa, bu bir alarmdır.

Hazine zayıfladıysa, dış borç büyüdüyse, millet bankalara diz çöküyorsa…
İnsanlar gece gözyaşıyla uyuyor, sabah aynı dertle uyanıyorsa…
Cebindeki boşlukla ekmeğin hesabını yaparken bir yandan da bu ülke üzerinde kurulan oyunun ağırlığını hissediyorsa, bu durum görmezden gelinemez.

Milleti uyuşturmak istedilerse ama olmadıysa…
Sorunlarla boğdularsa ama bilincini alamadılarsa…
Halkın bedeni yorgun olsa da zihni uyanıktır;
Kalbi kırık ama gözü açıktır.

Herkes her şeyi görüyorsa…
Herkes içten içe yanıyorsa…
Herkes farkındaysa…
Ama kimse söyleyemiyor, kimse sesini çıkaramıyor, kimse yüksek sesle dile getirmeye cesaret edemiyorsa,
Bir milletin boğazına düğümlenen sessizlik gerçekten çığlıktan daha ağırdır.

Türkiye düşmediyse…
Ama omuzlarındaki yük artık insanı uyutmayacak kadar ağır görünüyorsa…

Millet tükenmediyse…
Ama içi kor gibi yanıyorsa…

Devlet bitmediyse… ama bu gidişatın gölgesi kapı eşiğinde duruyor gibi görünüyorsa…

Ve hepimiz biliyorsak:
Bu çok güçlü bir milletin içten içe kanaya kanaya sustuğu bir dönemden geçiyoruz.

Asıl acı da buysa…

Saygıyla yüce Türk milletini selamlıyorum.

Çetin Ay
BWA BAŞKANI